بعد تو دگر هستی ما پا نگرفت / بعد از تو کسی در دل ما جا نگرفت

در کلبه تنهائی خود پوسیدم / بعد از تو کسی سراغ ما را نگرفت . . .

.

گر تو را با ما تعلق نیست ، مارا شوق هست

گر تو را بی ما صبوری هست ، ما را تاب نیست . . .

.

من غروب غم انگیز خورشید را زمانی دوست دارم که بدانم فردایش تو را میبینم . . .

.

دل من ترانه دارد ، غم عاشقانه دارد / به هوای روی ماهت ، همه شب بهانه دارد . . .

ای مایه اصل شادمانی ، غم تو / خوش تر از حیات جاودانی ، غم تو

از حسن تو رازها به گوش دل من / گوید به زبان بی زبانی ، غم تو  . . .

.

بی تو گلشن چو زندونه به چشمم / گلستون آذر ستونه به چشمم

بی تو آرام و عمر زندگانی / همه خواب پریشونه به چشمم . . .

.

دور بودن از عزیزان مشکل است / امتحان با وفائی ، در جدائی حاصل است

گرچه من دورم ز پیشت ای رفیق/ دوریت دریا و یادت صاحل است . . .

دلم تنگ است این شبها، یقین دارم که می دانی

صدای غربت من را از احساسم تو می خوانی

شدم از درد تنهایی گلی پژمرده و غمگین

بیا ای ابر پاییزی که دردم را تو می دانی . . .

.

.

.

میگن اگه عزیزی جزئی از خاطرات خوب زندگیت شد

برای بودنش ازش تشکر کن ، متشکرم که هستی . . . !

.

همیشه

چتر

بهانه ای

برای ندیدن اشکهایم بود

حالا

بی بهانه...

زیر برفاب روزگار

چتر می شوم

تا گریه هایت رو نبینم...

.

بهترین دوست خواهی بود حتی اگر سختی راه ، چشمانت را از من دور کند

و بهترینی حتی اگر طنین صدایت به گوش من نرسد . . .

.

زاهدا دوزخ به ذات خود ندارد آتشی

 هرکه با اعمال خود هیزم زدنیا می برد

.

یا رب سببی ساز که یارم به سلامت بازآید و بٍرَهانَدَم از بند ملامت

خاک ره آن یار سفرکرده بیارید ، تا چشم جهان بین کنمش جای اقامت . . .

.

.

لعنت به همه قانون های دنیا ، که در آن شکستنِ دل پیگردِ قانونی نـَدارد . . . !

.

هرگز نمیمونه...

چشای مونده به راه و...

شب و تنهایی و آه و...

یه دل بی سر پناه و من و خونه...

.

کاش در دهکده ی عشق فراوانی بود / توی بازار صداقت کمی ارزانی بود

کاش اگر گاه کمی لطف به هم میکردیم / مختصر بود ولی ساده و پنهانی بود . . .

دلم خوش بود که یارم با وفا بود / کمی از زندگیش از آن ما بود

ولی افسوس که فکر ما غلط بود / که زنگ تفریحش احساس ما بود . . .

.

آن كسي را كه تو مي جويي
 كي خيال تو به سر دارد
بس كن اين ناله و زاري را
 بس كن او يار دگر دارد

.

عمر من در عشق خوبان سر رسید / موی من از عشق خوبان شد سفید

صد من چون از کبوتر خانگیست / ناز کردن بر من از دیوانگیست

من چه دارم از تو پنهانش کنم ؟ / جان تقاضا کن که قربانت کنم

.

این روزها تو نیستی و من...

 من باید به زور لبخند بزنم به زورحرف ب........

.

آشق !

از این به بعد اینگونه بنویسید ! چون همیشه سرش کلاه می رود . . .

.

                     قصه ما به سر رسید.....خدا به خواستش نرسید!

دریا همیشه از من دلگیر است

چون بزرگی دل دوستانم را به رخ او میکشم . . .

.

قطار!

راهت را بگیر و برو.نه کوه دیگر توان ریزش دارد نه ریزعلی پیراهن اضافه!

هیچ چیز مثل سابق نیست.

.

گوشه تا گوشه صحرا بخواب و نهراس

گرگ ها خاطرشان هست که “آهوی” منی . . .

مرا هیچ چیز عذاب نمی دهد، جز اینکه همیشه دانسته خطا کردم

ندانسته آلوده شدم، نشناخته وابسته شدم، و نخواسته رانده شدم

.

خدا را صدا میکنم

هر چند ثانیه یک بار

آنقدر که

فریاد میزند

میشود کمی لال بمانی؟

.

عمری خیال بستم یار آشناییت را / آخر به خاک بردم داغ جداییت را . . .

.

زیر دریاها شهری است

قایق نمی خواهد

فراموش که بشوی، غرق خواهی شد ...

.

چه خوش خیال است ، فاصله را میگویم ، به خیالش تو را از من دور کرده

نمیداند جای تو امن است ، اینجا در میان دل من . . .